T.C. Mİllî Eğİtİm BakanlIğI
AYDIN / İNCİRLİOVA - Hürriyet İlkokulu
Bugünkü dosya konumuz yardımlaşma. Bu konuyla ilgili araştırma yaparken günümüzün şehir hayatında neredeyse unutulmuş olan bu değerin en güzel yaşandığı yerlerden birinin köylerdeki imeceler olduğunu gördüm. "İmece" kelimesinin bile biz bugünün çocuklarına ne kadar yabancı olduğu düşünülürse " yardımlaşmanın" ve ona dair diğer unsurların unutulmasına şaşmamak gerekir.
İmece, köyün zorunlu ve isteğe bağlı işlerinin köylülerce elbirliğiyle gerçekleştirilmesidir ya da köyde bir çok kimsenin toplanıp birlikte bir kişinin ya da bir topluluğun işini görmesidir.
Köye bir cami, bir okul ya da bir çeşme yapılacağı zaman köydeki insanların işgücüyle ve parasal olarak bu çalışmaya yardımda bulunması ya da köydeki birinin ürününün birlikte toplanması, birlikte ayıklanması ve paketlenmesidir.
Geçen yıl Ordu'nun köyünde oturan teyzemlerin fındık imecesine katılmıştım. Önce köyden pek çok kişiyle teyzemlerin fındık bahçesine gittik, fındıkları hep birlikte topladık, toplama işi bittikten sonra eve geldik, fındıkları ayıklamaya başladık. Bu esnada şarkı ve türküler söylendi, kadınlar kendi aralarında mani atışması yaptılar, bir ara köyün gençleri horon tepti. Yemekler yendi, çaylar içildi. İmece bir iş değil de sanki bir eğlence gibi geçti. Böylece hem teyzemlerin fındıkları çok kısa sürede toplanıp ayıklandı hem de sıkılmadan ve çok yorulmadan el birliği ile iş hâlledilmiş oldu.
Yardımlaşma bu gibi işlerin yanı sıra yoksullara ya da geçmişte ülkemizde de görüldüğü gibi deprem, sel vb. doğal afetlerde zarar görenlere maddi ve manevi olarak desteklemekle de yapılabilir. Böyle doğal afet gibi zor zamanlarda milletimizin çok sıkı bir biçimde kenetlendiğini defalarca görmüşüzdür. Kendisi yoksul olanlar bile afetzedelere yardım etmek için ellerinden gelenin çok fazlasını yapmışlardır. Dinimiz İslamiyet de zekat ve sadakalarımızla yardıma muhtaçlara yardım etmeyi emretmektedir.
